Hooggevoeligheid en emoties
Het onderwerp emoties fascineert me al vele jaren. En niet alleen door mijn jarenlange ervaring als loopbaan- en persoonlijke ontwikkelings-coach en daarvoor als communicatie-onderzoeker en student psychologie en communicatiewetenschap.
De echte reden is waarschijnlijk mijn hoog gevoelige natuur. Prikkels kwamen bij mij van jongs af aan vaak pijnlijk hard binnen. Feest in de stad, kermislawaai, of urenlang winkelen in de leukste winkelstraatjes, mij ontging de lol ervan volledig. Eerder voelde ik me gedesoriënteerd of erger nog, misselijk van vermoeidheid.
Later kwamen daar ook nog eens de ingewikkelde pubergevoelens bij zoals verliefdheid, verlatenheid en verlorenheid. Om over de emotionele brij die een vaste relatie kan veroorzaken nog maar niet te spreken.
Kortom, alledaagse emoties waar elk mens dat leeft, groeit, werkt en liefheeft mee te maken krijgt. Door de intensiteit waarmee ik deze emoties ervaarde, werd ik echter gedwongen om een manier te vinden om er chocola van te maken. Anders gezegd: verdringen, ontkennen of negeren, zoals de meeste mensen wel enige tijd kunnen volhouden,werkte bij mij zo slecht (het leidde tot stress, griepjes, en zelfs lichte depressies, burnout en een auto-immuun ziekte, tussen werk en opvoeden
door) dat ik mijn emoties wel moest leren begrijpen en verwerken. De positieve kant van het verhaal is dat ik hierdoor de ongekende, stuwende kracht die onder onze emoties ligt heb leren kennen.
Vele wegen via coaching opleidingen en -cursussen heb ik bewandelt, tot ik ontdekte dat je negatieve emoties, behalve als levensgevaarlijke gedachtenspinsels ook alleen als neutrale fysieke sensaties kunt benaderen. Gewoon door je aandacht te verleggen van de drama's in je hoofd naar de reacties in je lichaam. De wereld ging open.
